zondag 31 maart 2013

Stijn en Imke In donesie!

Waar we in Vietnam hartelijk ontvangen werden door onderstaande opa die iets te verslingerd was aan de rijstwijn, wat er op uitdraaide dat ook wij om 8:00 's morgens aan de rijstwijn en versgerolde springrolls (met lever) zaten..



...Werden we ook op Bali hartelijk ontvangen! Na 1 nacht in Kuta (ik weet het, we zijn gewaarschuwd) snel doorgegaan naar Sanur, vanwaar we met de boot naar Nusa Lembongan zijn gegaan. Een mini eilandje onder Bali waar we de mooiste onderwaterwereld ooit te zien kregen! De 'kapitein' met wie we gingen snorkelen woonde hier natuurlijk al zijn hele leven en wist ons precies de mooie plekken te laten zien; het leek alsof we in een aquarium werden gedropt! Verder hebben we hier nog wat gesurfd en zijn toen doorgegaan naar Gili Trawangan, een eiland boven Lombok.

 Bizarre zonsondergangen op Nusa Lembongan:




Uiteindelijk zijn we een week op Gili gebleven; vanwege het laagseizoen was het niet al te druk en vanwege het mooie strand kwamen we er gewoon niet weg! Met als hoogtepunt het spotten van zeeschildpadden! Omdat wij niet op een boot met 30 andere mensen wilden snorkelen om dan met een beetje geluk een schildpad te zien, zijn we die dag vroeg opgestaan en zelf op onderzoek uitgegaan :) De man die ons de snorkelset verhuurde wees een boot aan waar we naar toe moesten zwemmen om dan (if lucky), zeeschildpadden te zien. En ja hoor, na 5 minuten zagen we er al eentje, die vrijwel meteen weer de diepte in ging. Maar toen we richting het strand keken zwom er daar nog een! Zeker een meter lang en totaal niet gestoord door onze aanwezigheid hebben we er een tijdje naast gezwommen, awesome!! We hebben de hele dag met een soort euforisch gevoel rondgelopen haha..





Van Gili zijn we naar Lombok vertrokken, het groene surfeiland naast Bali! Een eiland met prachtige natuur en de beste Nasi Goreng :) Opnieuw weer veel mensen ontmoet, met in het bijzonder Randa, een Indonesische jongen die in Kuta Lombok werkte. Hij heeft ons veel mooie plekken laten zien! Helaas ook een kleine Lombok Kiss opgelopen (de Lombok versie van de Thailand tatoo, dwz het overblijfsel na een smak met je scooter :S) Maargoed dat zat er een keer aan te komen natuurlijk hehe





Via Lombok terug naar Bali: Ubud! Na een trip die uiteindelijk 12 uur duurde, nemen we samen met twee meiden uit Alkmaar een lekker grote kamer in een leuk guesthouse met zwembad. In Ubud is veel te doen en op het moment dat wij er zijn is er ook net weer een feestdag/week aan de gang. Alles wordt in Hindu stijl versierd en opgetuigd. Daarnaast maakt iedereen zich klaar voor de traditionele Satay!






Vanuit Ubud maken we een loop op de scooter van 3 dagen en zien we veel van het eiland! Vooral de rijstvelden zijn onovertroffen! Een nacht blijven we in de bergen in Munduk, het plaatsje van waaruit de Nederlanders vroeger toezicht hielden op de koffieplantages. Was even lekker om bij te komen in de berglucht!



Lake Batur

Rijstvelden





Eenmaal terug in Ubud krijgen we voor de laatste nacht een kamer in de rijstvelden, met een balkon temidden van bamboo met een diameter van 15 cm, uitkijkend over een beekje waar de Balinezen komen baden en wassen. Je begrijpt het al..toen het ontbijt geserveerd werd op dit balkon en in de andere aangrenzende kamer een gezellige fransman verbleef (Nicholas, die inmiddels al 22.000 km op zijn fietstellen had staan!!!!)...zijn we uiteindelijk nog 3 nachten gebleven :)

En toen was het toch echt tijd om ons rijstveld te verlaten...Omdat we zoveel mogelijk het lokale transport proberen te nemen, hebben we de route uitgestippeld om naar Java te komen. (In Indonesie gaat het lokale vervoer met een bemo, een klein busje. Met als opmerking dat de lokale bevolking dit zelf nauwelijks gebruikt o.a. omdat dit te lang duurt  en zij dus zoveel mogelijk per scooter doen EN ook de Lonely Planet dit niet echt aanmoedigt). Toch ging dit nog verassend snel! Na twee bemo's, de bus, de ferry en weer een bemo kwamen we rond 14.00 aan in Bangiwangi. Op de ferry werden we al gestrikt door de 27-jarige Fendy, die ons graag een tour wilde geven naar het Ijenplateau. De vulkaan hier is nog steeds actief en hiervoor kwamen we in de eerste plaats ook naar dit stadje. Om 1:00 's nachts werden we met een 4x4 opgehaald om samen met twee Amerikaanse jongens naar de krater te gaan. De klim van 3km naar de top was nog best een heftige voor mijn knie, maar het was zeker de moeite waard! Vanaf daar konden we de blauwe vlam (zwavel) zien en de opstijgende rook. De jongens zijn toen met de gids in de krater gegaan. Maar wat naast de vulkaan en het landschap eigenlijk nog meer bijzonder was, waren de arbeiders die hier dag in dag uit zwavel hakken en dit in hoeveelheden van 50-100 kg in manden op hun schouders uit de krater naar boven dragen. Ze doen dit ontzettend zware werk voor een grijpstuiver; ze krijgen 600 Rp per kilo (nog minder dan 50 cent). En dat soms op teenslippers! In het donker leek dit erg treurig, maar toen het eenmaal licht werd zag je dat ze er echt wel plezier in hadden en dat het ook wel een soort van eer was dit werk te doen!
Mocht je hierin verder geinteresseerd zijn: de documentaire Human Planet - Mountains behandelt deze 'disturbingly amazing' workers op de Ijen vulkaan.








De twee Amerikanen, James en Sandro, bleken erg gezellig en met hen begonnen we de volgende dag aan de trip naar Jogyakarta. De directe trein zat vol, dus we namen een ticket voor de trein naar Surabaya om vandaar naar Jogya te treinen. Eenmaal in Surabaya bleek deze echter ook vol te zitten en werden we aangewezen op de bus (die er minstens 14 uur over zou doen). Yunda (een jonge vrouw uit de buurt van Jogya met baby) is inmiddels bij onze groep aangesloten en we besluiten met zn vieren te betalen voor een prive auto en Yunda ook mee te nemen. Na 19 uur onderweg kwamen we uiteindelijk om 2:00 's nachts op plaats van bestemming aan..

Volgende keer meer over Jogyakarta en de trip die nog voor ons ligt! We vliegen woensdag naar Kuala Lumpur, vanwaar we de trein nemen naar Singapore. Daar kunnen we bij Jacob logeren (ontmoet in Cambodja). Dan blijven we nog een paar dagen in Kuala Lumpur en vliegen we alweer naar Bangkok! We komen daar aan wanneer het Thais newyear is, dus we hebben al een hostel geboekt in de buurt waar mega watergevechten gaan plaatsvinden! Wordt vervolgd :)

vrijdag 15 maart 2013

Nam, Vietnam.



Ons laatste bericht schreven we in Phnom Penh, van waaruit we de bus hebben genomen naar Ho Chi Minh City, de hoofdstad van het zuiden van Vietnam. Wat een stad was dat! Het verkeer staat bekend als ‘crazy’ maar dat weerhield ons er niet van weer een scooter te huren en op het gemak alles te verkennen. Het viel wel op dat we een van de weinige toeristen op een scooter waren..

 Kijk ons vespaatje! Uiteraard met bijpassende pandahelm :)
Ik kreeg bijna een hartverzakking toen dit kind van drie moeders even losliet om naar mij te zwaaien..niks kinderzitje hier...


Vanuit HCMC zijn we naar Dalat gegaan, een stadje in de bergen met veel tuinbouw. De Fransen hebben dit daar gebracht en inmiddels is er een florerende bloemenhandel (gerund door een Nederlander) en ook de melkkoeien (Dalat Milk) zijn geimporteerd vanuit ons land. Dalat staat bekend om ‘easy riders’: motorrijders waarbij je achterop een tour kunt doen. Wij lieten ons dus ook overhalen om een tour te doen (Imke achterop en Stijn met een scooter erachteraan) en dit was een hitje! Do, de easyrider wist erg veel te vertellen over Dalat en omgeving maar ook over de geschiedenis en het communistische Vietnam. En wat hebben we veel gezien op een dag; dat bespaart veel tijd wanneer je iemand hebt die de weg weet en niet steeds op de kaart hoeft te kijken ;)! Ook wat betreft lekkernijen kwamen we niets te kort: Do wist uiteraard het beste lokale eten te vinden en daarnaast hebben we krekels gegeten, verse rijstwijn en een bakkie ‘strontpleur’ gedronken.

Met Do aan het wachten op een bakkie strontpleur! Koffie waarvan ze de bonen op laten eten door Wezels en wanneer deze uitgepoept zijn worden deze tot koffie vermalen


Uitzicht over Dalat; ra ra waarom ze de berg op de achtergrond Lady Mountain noemen?
 
 

Naar Nha Trang nemen we de trein: een rit van maarliefst 14 uur! Nha Trang zelf viel een beetje tegen doordat het iets te toeristisch was en het zo hard waaide dat een stranddag er niet echt in zat. Omdat Stijn zich inmiddels door het verkeer manouvreert als een local, heb ik Nha Trang dus weer bekeken van achterop de scooter :)




Van Nha Trang is het 4 uurtjes met de trein naar Hoi An, waar we gefotografeerd worden voor het Duitse reismagazine Reise und Preise. Foto`s volgen!
Ondanks dat Hoi An ook erg toeristisch is, hebben we het hier 5 dagen super naar onze zin! Veel mensen laten zich hier pakken en schoenen aanmeten, dusja, toen konden wij natuurlijk ook niet achterblijven :) We hopen dat ons pakketje met schoenen er over 3 maanden via seamail is! Daarnaast hadden we zo ongeveer elke dag een reunie met mensen die we eerder op onze trip al ontmoet hadden!

Hoi An geeft ons ook de foto van de week. Mevrouw is op straat even een enorme tonijn aan het slachten, en neemt ondertussen nog even de telefoon aan:



Hue is de laatste stop voor ons in Vietnam. Deze stad ligt net onder de noord-zuid grens, waar in de Vietnamoorlog natuurlijk veel om te doen is geweest. We gaan hier dan ook mee met de DMZ-tour (demilitarized zone) en krijgen onder andere de kans om de tunnels in te gaan waar Vietnamezen zich 6 jaar schuil hebben gehouden voor zowel Vietcong als de Amerikanen. Lees: de Vietcong is mijn eigen toevoeging, het verhaal van de gids was namelijk nogal subjectief..in het nog steeds communistische Vietnam weet je niet altijd of wat 'het hart denkt, hetzelfde is als wat de mond zegt', aldus Do de Easyrider.

 Grensovergang vanuit de trein gezien:


Wel 23 meter diep!
  

We hebben nog veel meer foto's en verhalen en het zal vast ook wel passen op de servers van Mr. Google, maar toch gaan we het hierbij laten! Na Vietnam hadden we onze eerste vlucht en daarmee is het tweede deel van onze reis begonnen namelijk Indonesie!!